Vorige week is Jan Bosch overleden. Ook al wist ik dat Jan ernstig ziek was, het nieuws van zijn overlijden kwam voor mij toch nog onverwachts.

Jan maakte jarenlang deel uit van de onderhoudsploeg van HDS. Op de website van HDS staat nog een foto van deze gedenkwaardige groep. Jan staat er ook bij, hij staat er goed op. In de voor hem bekende outfit straalt hij zelfs enig zelfvertrouwen uit.

Ook hielp Jan vele jaren mee met het bouwen van de corsowagen. Ondanks zijn broze gezondheid was hij tot op het laatst actief. Een dag voor het laatste corso sprak ik nog met hem. We zaten aan dezelfde tafel dahlia’s te konten. Hij vertelde me dat hij even daarvoor warme herinneringen had gedeeld met een oude bekende. Ik zag aan hem dat hij daarvan had genoten. ’s Avonds was hij er niet meer bij, dat was teveel voor hem.

Nu Jan niet meer onder ons is, moeten we het doen met de herinneringen aan deze aardige en bescheiden man. Jan was geen prater. Als ik de kwaliteiten en verdiensten van Jan voor HDS zou moeten typeren dan denk ik onwillekeurig aan Gerard. Ik denk dat ik er niet veel naast zit als Gerard van Jan gezegd zou hebben dat hij een trouwe maat en stille werker was.

Voor de dienstbaarheid van Jan aan onze club zijn we hem veel dank verschuldigd. Het was dan ook meer dan terecht dat ons eerste ter nagedachtenis aan Jan afgelopen zaterdag voor de wedstrijd tegen De Posthoorn één minuut stilte hield en dat de spelers met rouwbanden om speelden.

Klaas van Eldik